Charyzmat i duchowość ruchu Przymierze Miłosierdzia wypływają z miłosiernego serca Jezusa i pobudzają wszystkich członków ruchu do wyjścia na spotkanie serca każdej osoby ubogiej materialnie lub duchowo.
Powołaniem Przymierza Miłosierdzia jest ewangelizować, aby przemieniać, czyniąc każdego ewangelizowanego ewangelizatorem i świadkiem Miłosierdzia. Wierzymy w moc Słowa „Gdzie jednak wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska” (por. Rz 5,20).
Miłosierdzie to łaska uświęcająca, która schodzi głęboko do ludzkich zranień, do ran, które paraliżują i zabijają dzieci Boże, a następnie przemienia te rany w źródła tryskające żywą wodą świętości.
Ruch, ufny w moc Ducha Świętego, widzi w Nim głównego bohatera nowej Pięćdziesiątnicy Miłosierdzia. W swoim życiu kieruje się wymiarem charyzmatycznym i ewangelizacyjnym, zmierzając ku pełnemu uwolnieniu i całkowitej przemianie każdego mężczyzny i kobiety, którym ogłasza się miłosierdzie Boga.
Maryję, „Niepokalaną Ducha Świętego”, Ruch uznaje za swoją Założycielkę.
Most Miłosierdzia
Ruch zobowiązuje się do harmonijnego łączenia ewangelizacji i dobroczynności. Nade wszystko pragnie żyć radykalnie w swoim wnętrzu, złączony więzami miłości, którymi Jezus związany był ze swoimi uczniami i których tak bardzo dla nich pragnął:
„Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali” (J 13,34-35).
Powołaniem Ruchu, zgodnie z jego charyzmatem, jest być przymierzem Miłosierdzia i mostem Miłosierdzia między ubogimi i zamożnymi, centrum i peryferiami, ludźmi małymi i wielkimi, wymiarem charyzmatycznym i uwalniającym, działaniem ewangelizacyjnym i społecznym, życiem modlitwą i działaniem, między różnymi kościołami, jednym i drugim człowiekiem oraz narodem, aż po krańce ziemi.
Szkoły
Duchowość Przymierza Miłosierdzia opiera się na czterech głównych filarach: na Duchu, Słowie, Maryi i ubogich.
Zgodnie z tą duchowością Przymierze Miłosierdzia uczy się w tych „Szkołach” i nimi inspiruje. One to nadają kierunek jego życiu i działaniu:
w Szkole Ducha – Ruch uznaje i czci Ducha Świętego jako głównego bohatera misji;
w Szkole Słowa – przez moc Słowa, przyjętego jako początek każdego działania, Ruch żyje i odnawia się z każdym działaniem;
w Szkole Maryi – Przymierze rodzi się w łonie Maryi jako Duch nieskończonego Miłosierdzia i nieskończonej płodności;
w Szkole ubogich – ubodzy nawracają i pobudzają członków Ruchu do coraz większego ubóstwa, wolności i wyzbycia się dóbr.
Niepokalana Ducha Świętego
Ten wizerunek narodził się na modlitwie, dnia 21 grudnia 1999 roku, kiedy przygotowywaliśmy się na spotkanie z księdzem Gilem Antôniem Moreirą w sprawie przyjęcia nas przez archidiecezję São Paulo.
Podczas modlitwy poczuliśmy silnie obecność Maryi, naszej Matki. Pojawiło się wówczas pragnienie, by namalować obraz Maryi jako Niepokalanej Ducha Świętego.
W chwili intensywnej modlitwy ojciec Antonello i Maria Paola, napełnieni charyzmatycznym darem Ducha Świętego, poprowadzili dłoń ojca Henrique’a, on zaś szkicował na czystej kartce to wszystko, co Pan wkładał im w serca.
Na rysunku Maryja wydaje się kroczyć zdecydowanie po opustoszałej ziemi, która staje się ukwieconym ogrodem. Maryja miażdży moc zła, a spod jej stóp wypływa żywa woda, użyźniająca ziemię.
Matka Boża niesie w dłoniach Miłosierne Serce Jej Syna, Jezusa – drogocenny skarb na te czasy, znak nowego Przymierza Miłosierdzia.
Ze zranionego serca Jezusa rodzi się tęcza światła, która swoimi siedmioma kolorami oświeca ludzkość, okrytą – tak jak ziemia – cieniem śmierci.
Maryja bardzo przypomina tu Dziewicę z Medjugorje, Królową Pokoju. Różowy i niebieski kolor płaszcza i tuniki Maryi przywodzą na myśl promienie wychodzące z serca Jezusa Miłosiernego z wizji św. Faustyny.
Podjęliśmy jedynie nieśmiałą próbę pokolorowania tego obrazu komputerowo, ale ten pierwszy szkic stał się ostatecznie znany wszystkim.
Wielokrotnie mogliśmy z radością doświadczać potwierdzeń od Pana. Bracia, którzy wcześniej nie znali Niepokalanej, widzieli ją w modlitewnej wizji lub na spoczynku w Duchu. Podobne doświadczenia mieli również bracia z ulicy.
Słowo Życia
Słowo Życia to fragment Pisma Świętego, który wybieramy sami lub otrzymujemy na modlitwie i którym staramy się żyć, czyniąc z niego kompas wyznaczający kierunek naszym codziennym wyborom i działaniom.
Dnia 12 grudnia 1999 roku, na samym początku Roku Świętego Miłosierdzia Pana, w uroczystość Matki Bożej z Guadalupe, po 40 dniach modlitwy i postu dostaliśmy potwierdzenie naszego Słowa Życia, które prowadzi wszystkie nasze działania:
„Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana” (Iz 61,1 i Łk 4,18-19).