Założyciele

Początek drogi

Ojcowie João Henrique i Antonello, pochodzący z Sardynii we Włoszech, już od młodości czuli, że ich serca płoną pragnieniem oddania życia, aby Bożą Miłość poznały wszystkie krańce ziemi.

Ojcowie otrzymali łaskę spotkania księdza misjonarza, ksawerianina, ojca Luigiego Prandina. On to zaraził ich pragnieniem konkretnego, codziennego życia Słowem Bożym oraz miłowania najuboższych.

W odpowiedzi na powołanie misyjne wstąpili do Instytutu Misjonarzy Ksawerianów, gdzie otrzymali głęboką formację życia konsekrowanego i apostolsko-misyjnego.

Skok wiary

W okresie diakonatu Bóg jeszcze raz poprosił ojców Henrique’a i Antonella o nowy skok wiary na drodze oddania się Jemu. Ojcowie przygotowywali się już do święceń kapłańskich, kiedy w sercu poczuli niepokój: pragnienie głębszego życia wspólnotowego.

Niektórzy z przełożonych odczytali to pragnienie jako Bożą wolę, a inni nie. Tak zaczął się czas wielkich cierpień. Ojcowie postanowili okazać posłuszeństwo i w pełnej szczerości zawierzyć się temu, co Bóg mówił im do serc.

Jeszcze głębsze pragnienie

W roku 1981 droga ojców zbiegła się z założeniem i rozwojem Wspólnoty Misyjnej Villareggia, którą Bóg potwierdził licznymi znakami. Villareggia narodziła się jako nowa wspólnota w Kościele, „wspólnota kościelna”, a jej charyzmat polegał na życiu w jedności na wzór Trójcy Świętej. To właśnie stanowiło najważniejsze przesłanie i świadectwo dla ich misji: Villareggia miała pełnić misję, będąc wspólnotą, oraz być wspólnotą, aby pełnić misję.

Ojcowie nie szczędzili wysiłków, aby odpowiedzieć na Boże wezwanie do pracy przy tym dziele. Objęli odpowiedzialną funkcję formacji teologicznej, a następnie służyli w Głównej Radzie wspólnoty.

Radykalność w ubóstwie

Tymczasem w sercach ojców zrodziło się kolejne pragnienie, które domagało się nowej odpowiedzi Panu.

W różnych okolicznościach ojcowie zauważyli, że charyzmat wspólnoty nie zaspokaja już głodu ich serc. Było w nich pragnienie jeszcze bardziej radykalnego życia w ubóstwie i przyjmowania tych, którzy w takich warunkach egzystowali.

Pragnęli konkretnego życia Ewangelią we wszystkich przejawach Bożego Miłosierdzia. Podczas rozeznawania odkryli, że nie powinni oczekiwać od tej wspólnoty Nowości, o którą prosił ich Bóg.

Głoszenie Miłosierdzia

Tak wyglądała droga, którą Bóg prowadził ojców Henrique’a i Antonella, przygotowując ich na narodziny Przymierza Miłosierdzia.

Ojcowie zrozumieli, że Pan wzywa ich do postawienia kolejnego kroku w kierunku nowego powołania. Tym powołaniem miało być głoszenie Miłosierdzia, które polegało na szczególnym umiłowaniu i przyjmowaniu ubogich i grzeszników.

Jeszcze inni bracia, wśród nich Maria Paola i ojciec Giampietro, równocześnie poczuli to samo pragnienie. Tak oto w adwencie roku 1999, adwencie „Novo Millennio Ineunte” (nowego tysiąclecia, które się rozpoczyna), ci wszyscy bracia razem dali początek Przymierzu Miłosierdzia.

Ojciec Antonello

Antônio Cadeddu urodził się dnia 6 listopada 1952 roku, w Cagliari, we Włoszech, ale wkrótce został nazwany przez swoją matkę jako Antonello, siódmy syn z dziewięciorga rodzeństwa, jeszcze jako dziecko otrzymał od swojego ojca gitarę, która go zafascynowała.

Młody, rozpoczął naukę medycyny i pracę w sprzedaży produktów farmaceutycznych. Jedną z jego pamiątek rodzinnych jest Msza Święta i modlitwa różańcowa, ziarna, które dały owoce kiedy, w młodości, zaczął zadawać sobie pytania o kierunek jego życia.

Powołanie od Boga

Wstąpił do seminarium Ksawerianów gdzie studiował filozofię i teologię. W tym okresie prosił Chiarę Lubich, założycielkę Ruchu Focolare, o imię konsakracji, na które odpowiedziała: Antonello od Jezusa Ukrzyżowanego i Opuszczonego.

Wyświęcony dnia 12 kwietnia 1982, w Diecezji Chioggia (VE), we Włoszech, przez Wspólnotę Misjonarską Villaregia, w której był koordynatorem domu formacyjnego przez 20 lat.

Kapłan pochodzenia włoskiego, mieszkał kilka lat w Brazylii, intensywnie poświęcając się głoszeniu na spotkaniach i rekolekcjach w różnych stanach Brazylii, pomiędzy latami 1999-2000, kiedy obejmował stanowisko Kierownika duchowego Krajowej Rady Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej.

U boku dwóch kapłanów i grupy świeckich, zainicjował Ruch Przymierza Miłosierdzia, który skupia się na ewangelizacji najbiedniejszych materialnie i duchowo.

Antonello jest autorem prac:

“Spoczynek w Duchu” (2004)
“Drogą uzdrowienia jest Jezus” (2009)
“Uzdrowienie Miłości ojcowskiej” (2012)

Prace napisane przez o. Antonello i o. João Henrique:

“Różaniec Maryi Dziewicy” (2010)
“Twoje Słowo jest lampą dla moich stóp” (2012)
“Paulo Roberto, ukryty święty” (2013)
“Święty Paweł: Moim życiem jest Chrystus” (2013)
“Emaus, Droga Jedności” (2013)
“Słowo Życia” (2014)
“Szkoła Ducha Świętego” (2015)

Prace napisane przez Przymierze Miłosierdzia:

“Co będzie z moim życiem” (2013)
“Modlitwy pobożności maryjnej”
“Nowenny na każdy dzień”
“Książka modlitw” (2014)
“Nabożeństwo Miłosierdzia” (2015)
“Boże Marzenie”

Maria Paola od Baranka Ofiarnego

Dzieciństwo i młodość

Włoszka, pochodząca z Sinnai, Sardynia, Maria Paola jest najmłodszą z sióstr, Luisa (mężatka), Rita (s. Elżbieta od Trójcy Świętej, włoska karmelitanka), jej rodzice Severino (zmarł rok po śmierci córki), oraz Bonarina, która aktualnie mieszka z Luisą. Poniżej Maria Paola (w centrum), z jej babcią, siostrami oraz kuzynkami.

Maria Paola, jako młoda dziewczyna, była pełna entuzjazmu życia, ukończyła biologię, ponadto była zakochana w naturze i sztuce, zawsze szukała woli Bożej nie tracąc istoty tego co miała w sercu.

Taniec, teatr, sztuka, naznaczyły jej historię. Była częścią pierwszego musicalu Przymierza “Uczyniłem cię wolną”, gdzie grała i tańczyła, później wewnątrz prac rozwojowych, dała początek obrazom pirografowanym i kartką ręcznie robionym.

Życie ofiarowane Bogu

Wstąpiła do Wspólnoty Misjonarskiej Vilaregia we Włoszech, później poznała Brazylię, gdzie jej serce zapłonęło pragnieniem zrobienia czegoś dla ubogich, tą formą, bez wiedzy gdzie to wszystko się zakończy, razem z ojcami Enrico i Antonello, oraz innymi braćmi, którzy powiedzieli tak czemuś czego nie można było dokładnie zobaczyć, lecz znajdowało się w sercu każdego z nich, zapoczątkowali dzieło “Przymierze Miłosierdzia”.

Maria Paola od Baranka Ofiarnego, zostawiła swoją ziemię ojczystą, swoje marzenia, aby marzyć marzeniem Boga, wierzyła, że powiedzenie” tak” Bogu, to powiedzenie Mu “tak” z wielkim uśmiechem, i ta radość odbijała się dzień po dniu, w jej trosce o osoby, w uwadze o detale, w dostrzeganiu obecności Boga w prostych znakach dnia.

W roku 2009, po pięcioletniej walce z rakiem piersi, Maria Paola zakończyła swoją misję na tej ziemi. Choroba była drogą intymności z Bogiem i ona, która na początku nie rozumiała przyczyn tego cierpienia, z upływem czasu mogła, jako żona “Baranka Ofiarnego”, zjednoczyć swoje cierpienie z Jego.

Jako Formatorka młodych misjonarzy Przymierza, jej obecność była naznaczona macierzyńską troską, która dostrzegała potrzebę bez żadnego słowa i jej miłości do Słowa Bożego.

Maria Paola do Cordeiro Imolado 11/12/1968 + 08/06/2009.

Ojciec João Henrique

Urodził się dnia 9 lutego 1955 roku, w Cagliari (Włochy), wyświęcony został 12 kwietnia 1982. Przyjechał do Brazylii, gdzie pracował w Archidiecezji w Belo Horizonte (MG), na peryferiach, przy formacji młodych, oraz z dziećmi ulicy od roku 1986 do 1994, w tym roku powrócił do Włoch, gdzie pozostał do 15 listopada jako odpowiedzialny za nauczanie teologii w jego Wspólnocie macierzystej.

Powrócił do Brazylii w 1999, do archidiecezji São Paulo, a w roku 2000, razem z ojcem Antonello Cadeddu, ofiarował życie Ruchowi Przymierze Miłosierdzia.

João Henrique jest autorem prac:

“W oceanie nieskończonego Miłosierdzia” (2004)
“Dobry łotr” (2015)
“Duchowa Droga z Maryją” (2015)

Prace napisane przez o. João Henrique i o. Antonello:

“Różaniec Maryi Dziewicy” (2010)
“Twoje Słowo jest lampą dla moich stóp” (2012)
“Paulo Roberto, ukryty święty” (2013)
“Święty Paweł: Moim życiem jest Chrystus” (2013)
“Emaus, Droga Jedności” (2013)
“Słowo Życia” (2014)
“Szkoła Ducha Świętego” (2015)