Nasza misja promieniuje Bożym Miłosierdziem niczym tęcza Nowego Przymierza danego przez Boga.
Podobnie jak światło rozszczepia się na różne kolory tęczy – znak Nowego Przymierza Miłosierdzia Bożego między niebem i ziemią (por. Rdz 9,8-17) – tak samo Boża miłość odbija się w materialnych i duchowych dziełach Miłosierdzia. Jesteśmy powołani do czynienia tych dzieł, korzystając z różnorodnych charyzmatów (por. 1P 4,7-11; 1Kor 12,4-11), którymi uzdalnia nas Duch Święty.
Kreatywność miłości w naszym charyzmacie wyraża się w tym, jak na różne sposoby ofiarowujemy siebie i głosimy. Sposoby te nazywamy kolorami Miłosierdzia:
Kolory Miłosierdzia
Czerwony – Słudzy
Głównym celem Sług Miłosierdzia jest głoszenie Dobrej Nowiny (por. Łk 7,22) najuboższym z ubogich (por. Łk 6,20-22), aby Jezus rodził się pośród nich, wcielając się i czyniąc się podobnym do nich (por. Flp 2,6-11). Tak oto Słowo, które mówi: „A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas” (J 1,14) będzie mogło dawać życie.
Działania Sług Miłosierdzia są skierowane ku osobom spotkanym na fawelach, w slumsach, pod mostami, w więzieniach, na ulicach – w warunkach, które odbierają Dzieciom Boga ich godność. Tym współczesnym niewolnikom Słudzy Miłosierdzia głoszą uwolnienie. Zdolność do tego, by najuboższych braci pokochać, wzruszyć się nimi i pozwolić ich życiu przeniknąć siebie, płynie bezpośrednio od Trójcy Świętej.
Pomarańczowy – Artyści
„Artyści Miłosierdzia zobowiązują się, poprzez sztukę, pokazać światu piękno, harmonię i czułość Serca Boga” (Statut Przymierza Miłosierdzia).
Artyści Miłosierdzia przekraczają granice sceny, świateł, oklasków i tłumów, by iść dalej i wejść z pokorą do tych wszystkich miejsc, gdzie znajdą owce potrzebujące opieki i ocalenia.
Swoją posługę Artyści Miłosierdzia realizują poprzez sztukę – muzykę, teatr, poezję, taniec, sztuki plastyczne – wyrażając tak Miłość i Miłosierdzie Boga. Starają się naśladować Jego piękno, aby dosięgnąć najgłębszych miejsc ludzkiego serca i przemienić człowieka w istotę według serca Boga.
W poszukiwaniu Pełnego Piękna
W naszym nieustannym poszukiwaniu sposobów, jak „ewangelizować, aby przemieniać”, zadaniem Artystów Miłosierdzia jest być dla świata głosem bardziej pociągającym niż te wszystkie inne głosy, które niestety prowadzą do wyboru rzeczy przemijających i wiodących do śmierci.
Muzyka, taniec, teatr i inne rodzaje sztuki Artystów Miłosierdzia mają znajdować się na naszej linii frontu, tak aby poprzez czyste gesty mogły docierać z dobrą nowiną wszędzie tam, gdzie inne środki nie docierają, i dowodzić, że piękno, którego prawdziwie pragniemy, jest u Boga.
To doświadczenie przeżywamy konkretnie, ewangelizując osoby najbardziej oddalone od Dobrej Nowiny o Zbawieniu.
Tak oto stawiamy się pośród najmniejszych: mieszkańców ulicy, podopiecznych Fundacji CASA (dawniej Febem) dla trudnej młodzieży, więźniów, uzależnionych, prostytutek (kobiet i mężczyzn), ludzi młodych, oddalonych od Boga itd.
Rozsiewając Piękno Ewangelii, pragniemy dosięgnąć wszystkich ludzi, aby jako owoc naszego powołania i misji zebrać dla Bożego Królestwa ludzkie dusze.
Żyjąc i działając, człowiek określa swój stosunek do bytu, prawdy i dobra. Artysta w szczególny sposób obcuje z pięknem. W bardzo realnym sensie można powiedzieć, że piękno jest jego powołaniem, zadanym mu przez Stwórcę wraz z darem «talentu artystycznego». Rzecz jasna, także ten talent należy pomnażać, zgodnie z wymową ewangelicznej przypowieści o talentach (por. Mt 25,14-30).
Tutaj dotykamy samego sedna problemu. Kto dostrzega w sobie tę Bożą iskrę, którą jest powołanie artystyczne – powołanie poety, pisarza, malarza, rzeźbiarza, architekta, muzyka, aktora… – odkrywa zarazem pewną powinność: nie można zmarnować tego talentu, ale trzeba go rozwijać, ażeby nim służyć bliźniemu i całej ludzkości.
(List do artystów – św. Jan Paweł II)
Żółty – Adoratorzy
„Kontemplując, przykrywamy ludzką nędzę Miłosierdziem Ojca”.
W doświadczeniu członków rodziny Przymierza Miłosierdzia blask życia kontemplacyjnego rozbłyska ze szczególną mocą. Eucharystia, którą celebrujemy i adorujemy każdego dnia, jest dla nas źródłem i szczytem naszego apostolskiego działania.
Aby uwidocznić centralne miejsce modlitwy i pierwszeństwo kontemplacji w naszym charyzmacie, niektórzy poświęcają swoje życie na modlitwę jako Adoratorzy Bożego Miłosierdzia.
Adoratorzy Bożego Miłosierdzia są wezwani do ukazywania Miłosierdzia Ojca poprzez adorację i wstawiennictwo za Kościół, w intencji nawrócenia grzeszników i oczyszczenia dusz czyśćcowych. Ci spośród nich, którzy odczuwają pragnienie jeszcze intensywniejszej ciszy i modlitwy, oddają się życiu w klauzurze.
Zielony – Pasterze
Pasterze Bożego Miłosierdzia to księża, zakonnicy, świeccy i inni liderzy chrześcijańscy, którzy stają się posłańcami Miłosierdzia Bożego w akcjach ewangelizacyjnych, w ruchach i wspólnotach religijnych. W szczególności troszczą się o zagubione owce.
W odpowiedzi na zaproszenie naszego duchowego Ojca Ks. Bp Gila Antônia Moreiry, pragniemy, by Ruch miał wymiar ekumeniczny, międzyreligijny i otwartość do budowania komunii.
Skupiając się na tym, co nas łączy, pragniemy razem z tymi braćmi budować mosty braterstwa i jedności, aby konkretne dzieła Miłosierdzia zbliżały chrześcijan do siebie.
Niebieski – Głosiciele
„Duch Pana Boga nade mną, bo Pan mnie namaścił. Posłał mnie, by głosić dobrą nowinę ubogim […]” (Łk 4,18-19).
Głosiciele Miłosierdzia to ewangelizatorzy – wędrowni misjonarze, wolni, by iść i głosić, rozsiewając Boże Miłosierdzie aż po krańce ziemi:
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15). Mają w sobie palące pragnienie, by nieustannie jak uczniowie oczekiwać zstąpienia Ducha Świętego (por. Dz 1,13-14) i ewangelizować z żarem, korzystając ze wszystkich darów i charyzmatów Ducha.
Ci członkowie Wspólnoty Życia i Przymierza, poruszeni przez Ducha Świętego, odczuwają nieustanne przynaglenie, by ubogim materialnie i duchowo głosić przemieniającą życie Dobrą Nowinę.
Głosiciele pragną sprawić, by Jezus był bardziej znany i kochany przez każdego człowieka. Dlatego głoszą ludzkości z całą mocą, aby wszyscy ludzie mogli doświadczyć Pięćdziesiątnicy rodzącej się z Bożego Miłosierdzia.
Różowy – Konstruktorzy Pokoju
Konstruktorzy Pokoju pragną żyć ewangeliczną Miłością w konkretnych gestach. Choć są świadomi swojej małości, wiedzą również, że nie mogą pozostać bierni wobec obojętności i manipulacji dzisiejszego świata.
We własnym życiu odnajdują narzędzie do przemiany rzeczywistości.
Hasło „ewangelizować, aby przemieniać”, które podsumowuje powołanie Przymierza Miłosierdzia, powinno być również doświadczeniem żywym w kulturze, gospodarce i polityce. W duchowym ubóstwie dostrzegamy korzeń wszystkich innych rodzajów ubóstwa. Widzimy też, że poprzez głoszenie Ewangelii można przemieniać nie tylko pojedyncze osoby, ale i struktury społeczne.
Fioletowy – Ofiary
„[…] cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić” (Rz 8,18).
Kiedy Przymierze Miłosierdzia powstawało, w 2000 roku, dostaliśmy od Boga ogromny prezent. Pewnego dnia jeden z naszych Założycieli został poproszony o wizytę u 19-letniego Paula Roberta, który od pierwszego roku życia chorował na raka skóry.
Chłopak powiedział ojcu, że marzy o ofiarowaniu swego cierpienia Bogu za nawrócenie grzeszników, szczególnie młodych. Wiedział, że wielu z nich wymienia życie na chwilę przyjemności, jaką dają narkotyki i inne nałogi. Poczuł, że ma oddać się cały Bogu, poświęcając się dla ich zbawienia.
Ojciec Henrique zrozumiał wówczas, że Bóg potwierdza to nowe wezwanie dla naszej Rodziny. Tak oto narodziły się Ofiary Miłosierdzia, które ofiarowują swoje cierpienie w akcie miłości dla zbawienia wszystkich ludzi.
Ofiary Miłosierdzia czują w głębi serca wezwanie do współuczestnictwa w bólu i zbawiennych ranach Jezusa. Jest to ich wyjątkowe, szczególne powołanie, bo dar z siebie samych staje się żywą ofiarą całopalną.
Więzy
Członkowie Przymierza Miłosierdzia tworzą jedną rodzinę synów i córek Bożego Miłosierdzia, zgodnie z różnymi więzami:
Wspólnota Życia
Wspólnota Życia „Niepokalana w Duchu Świętym” stanowi pierwszy krąg Ruchu. Tworzą ją Misjonarze Konsekrowani, Małżeństwa Misjonarzy i Misjonarze w świecie, którzy złączeni są więzami przerastającymi naturalne więzi i, zjednoczeni we fraterniach, żyją jak prawdziwi bracia.
a) Misjonarze Konsekrowani: to ci bracia i siostry, którzy poruszeni przez Ducha Świętego oddają się całkowicie Bogu poprzez Więzy Całopalenia, przyjmując zobowiązania płynące z życia w celibacie, aby tym żarliwiej kochać Pana i z tym większą wolnością służyć braciom. Mogą być nimi również kapłani i kandydaci do stanu kapłańskiego.
b) Małżeństwa Misjonarskie: to małżeństwa i osoby powołane do małżeństwa, które oddają się Bogu poprzez Więzy Ofiary i są ewangelicznymi świadkami świętości w małżeństwie i jego misji dla uświęcenia świata. Podejmują życie we wspólnocie i są całkowicie dyspozycyjne, by pełnić jedną misję rodziny Przymierze Miłosierdzia.
c) Misjonarze w świecie: to świeccy małżonkowie, osoby samotne lub celibatariusze, którzy żyjąc w świecie oddają się Bogu, głosząc Dobrą Nowinę i przekaz Miłosierdzia w swoim życiu codziennym i rzeczywistości – rodzinnej, społecznej i zawodowej. Składają Więzy Ofiary i wiążą się w szczególny sposób z jedną z fraterni Wspólnoty Życia.
Wspólnota Przymierza
Wspólnota Przymierza stanowi drugi krąg Ruchu. Składa się z Misjonarzy Przymierza, którzy, żyjąc w pełni duchowością charyzmatu, tworzą w swoich miastach i parafiach, w komunii z lokalnymi kapłanami, „Tęczę Miłosierdzia” – konkretny wyraz Miłości Miłosiernej Pana.
Oddają się Bogu poprzez Więzy Komunii, zobowiązując się do formacji, modlitwy, dziesięciny i ewangelizacji.
Żyją w jedności i w posłuszeństwie z całym Ruchem za pośrednictwem koordynatorów, zgodnie ze wskazaniami Prezydium.
Aby dowiedzieć się, jak zapoczątkować Wspólnotę Przymierza w twoim mieście, skontaktuj się z koordynatorami.
Misjonarze Przyjaciele
Misjonarze Przyjaciele tworzą trzeci krąg Ruchu. Zobowiązują się do wspierania dzieła, dzieląc się dobrowolnie i w miarę możliwości swoim czasem, siłami, środkami finansowymi i dobrami duchowymi. Oddają się Bogu poprzez Więzy Uczestnictwa.
Przyjaciele są zaproszeni do uczestnictwa w Grupie Przyjaciół Miłosierdzia.
Wiążą się z dziełem, wspierając je dobrowolnie. Zobowiązują się do wiernego i stałego wspomagania dzieła poprzez modlitwę, dobrowolną służbę lub ofiarowane dobra, nie zapominając o ofiarach biblijnych: dziesięcinie (por. Kpł 27,30-34) i pierwocinach (por. Kpł 2,14-16).
Przyjaciele Ruchu nie tylko go wspierają, ale również uczestniczą w bogactwie duchowym dzieła jako jego rzeczywiści członkowie. Jezus nazywa przyjaciółmi tych, którzy służą i uczestniczą w intymności Trójcy: „nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego” (J 15,15).
Dzieci Przymierza i Uczestnicy
Blask charyzmatu dzieła dosięga też innych braci, którzy nie wiążą się z nim za pomocą więzów, ale uczestniczą w duchowości Przymierza Miłosierdzia. Są to Dzieci Przymierza i Uczestnicy.
Dzieci Przymierza to bracia przyjęci przez Przymierze Miłosierdzia, którzy, jak prawdziwe dzieci, są w pełni członkami rodziny. Nie muszą składać żadnego z więzów, ale mogą w wolności dołączyć do dzieła w każdym z jego kręgów.
Uczestnicy to te wszystkie osoby i grupy, które na różne sposoby biorą udział w dziele Ruchu, ale nie składają więzów.
Uczestnicy mają udział w charyzmacie i mogą wspierać dzieło Przymierza Miłosierdzia modlitwą i spontaniczną pomocą, jak również uczestniczyć w jego aktywnościach.