Słowo na grudzień 2023 – Kochać: Decyzja życia w Chrystusie

Kocha: Decyzja życia w Chrystusie

„To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali”. (J 15,17)

Żyć “zakorzenionym w Chrystusie” było inspiracją, którą Miłosierny Ojciec umieścił w naszych sercach na ten rok 2023. Duchowa droga potrzebna w codziennym życiu naszej Rodziny Przymierza Miłosierdzia. Tylko w Jezusie możemy znaleźć prawdziwy, życiodajny napój, prawdziwe i życiodajne źródło, które pozwala nam doświadczyć tej odwiecznej miłości Ojca, która przemienia grzeszników w świętych i świadków Jego Miłosierdzia. Jeśli nasze powołanie nie kieruje się miłością – miłosierną, to znaczy, jeśli nie wypływa z głębokiego aktu Bożej miłości, istnieje ryzyko, że zostanie zredukowane do zwykłej działalności filantropijnej i społecznej. Tylko miłość może karmić i kształtować serce w doświadczaniu i głoszeniu Ewangelii, czyniąc nas prawdziwymi świadkami miłosierdzia.

Papież Benedykt XVI w jednym ze swoich przemówień podkreślił, że miłość Boga jest tym, co może dać życie światu, miłość, która została nam dana w Jezusie, Słowie zbawienia, doskonałej ikonie miłosierdzia Ojca. Tak więc przesłanie zbawienia można trafnie podsumować słowami Ewangelisty Jana: “W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu” (1 J 4, 9). Nakaz szerzenia tej miłości Jezus powierzył swoim uczniom po swoim zmartwychwstaniu i Apostołowie, wewnętrznie przemienieni w dniu Pięćdziesiątnicy mocą Ducha Świętego, zaczęli dawać świadectwo o ukrzyżowanym i zmartwychwstałym Panu (głoszenie kerygmatu). Od tego czasu Kościół kontynuuje tę misję, która stanowi nieodwołalne i trwałe zobowiązanie dla wszystkich wiernych. Podejmijmy więc razem naszą misję jako Rodzina Przymierza Miłosierdzia.

To, co wam przykazuję, jest następujące: miłujcie się wzajemnie. Wyróżniającą cechą przykazań Jezusa jest nowość Jego propozycji, która będzie charakteryzować życie i misję uczniów (14,35). W tradycji Izraela przykazanie miłości nie było nowym przykazaniem, lecz starym (Kpł 19,18. 35). Przedstawia jednak dwie ważne kwestie, które czynią go nowym: temat “wzajemnej miłości między uczniami” i model miłości oparty na jakości, z jaką On sam ukochał na Krzyżu. Innymi słowy, jest to nakaz miłości wzajemnej motywowany Jego miłością już wyrażoną, która wypełnia się w tajemnicy Krzyża, ponieważ to właśnie w ukrzyżowaniu objawia się jakość miłości, która jest wymagana, i motywacja do bycia posłusznym nowemu przykazaniu: “miłujcie się tak, jak Ja was umiłowałem” (13, 34). To nowe przykazanie wskazuje na miłość jako prawdziwą nowość Chrystusa (por. 1 J 2, 7-8; 2 J 5), Jego szczególny i autentyczny dar, rdzeń chrześcijańskiej nowości, wytrwałej nowości, która budzi zdziwienie i domaga się nawrócenia i odnowy ludzkiego życia. Dlatego to, co Jezus ogłasza, nie jest “nowym przykazaniem”, które należy dodać do poprzednich, ale “nowym przykazaniem” przedstawionym jako nowe w stosunku do wszystkiego, co było wcześniej.

Chociaż w praktykowaniu miłości możemy dostrzec błędy i niedociągnięcia uczniów Jezusa (1,35-49; 4,27-38; 6,1-15, 60-71; 9,1-5; 11,5-16; por. Mt 18,1-5), to nowe przykazanie miłości wzajemnej, analogiczne do czynów samego Jezusa, przedstawia moralne konsekwencje lub zobowiązania dla wszystkich, którzy są lub uważają się za naśladowców Jezusa. Obejmuje ono gotowość na śmierć, czyli wymóg kochania tak, jak On kochał, oddając swoje życie za innych (13,34), aby uczynić swoich naśladowców świadkami dla wszystkich ludzi, głosicielami prawdziwego Boga wobec świata. Jezus nie prosi swoich naśladowców, aby walczyli o jego chwałę, zaszczyty i władzę, ale by miłowali się wzajemnie tak, jak On ich umiłował, ponieważ tylko w ten sposób “ludzie z zewnątrz” rozpoznają, że są Jego prawdziwymi uczniami” (13,35).

Jeśli miłość jest spontanicznym impulsem ludzkiego serca, to czy może ona stać się przykazaniem?

Pytanie o miłość jako nowe przykazanie nie wskazuje na kwestię zwykłego sentymentu, ale na kwestię dotyczącą działania, co jest również typowe dla przekazów w tekstach synoptycznych (por. Łk 6, 27nn). Prośba Jezusa: “To wam przykazuję: miłujcie się wzajemnie” podkreśla pilną potrzebę braterskiej miłości i misji. Kwestia “miłowania braci i sióstr” jest ustanowiona jako odpowiedź na miłość, z jaką Jezus kochał swoich. Jednak wzajemna miłość wykracza poza prostą odpowiedź; nie jest ona obca relacji z Bogiem, jest decyzją inspirowaną miłością Chrystusa do swoich, ponieważ tylko w dynamizmie “miłości bliźniego” prawdziwy uczeń Jezusa znajduje konkretny sposób wyrażenia “miłości Chrystusa” i swojej przynależności do Niego (13, 35).
Teksty 15,1-17 z Ewangelii według św. Jana, nad którymi medytowaliśmy przez cały rok, przedstawiły nam warunki prowadzenia owocnego życia, które jest miłe Bogu.

Tajemnica polega na “trwaniu w Jezusie”, pozwalając Mu zamieszkać w naszym życiu i objawiać się w braterskiej miłości, ponieważ miłość bliźniego jest przykazaniem Jezusa, które zawsze powinno charakteryzować i definiować nasze życie w tym charyzmacie. Normą i miarą tej wzajemnej miłości jest miłość, którą Jezus umiłował swoich: miłość daru z siebie, aż do śmierci (10, 11. 18; 14, 31). Oddanie samego siebie, które ujawnia ofiarowanie własnego życia, jest największym dowodem miłości (1 J 3,16; Rz 5,8). Gdzie jest prawdziwa przyjaźń, tam jest miłość, a prawdziwa miłość wypełnia nakazy i przykazania. Dlatego Jezus prosi nas, abyśmy na znak autentycznej przyjaźni wypełniali Jego przykazanie wzajemnej miłości. Miłość braterska ma swoje źródło w ojcowskiej miłości Boga. Apostoł Jan zauważa: “Kto miłuje, narodził się z Boga i poznał Boga” (1 J 4, 7). Dlatego, aby kochać według Boga, trzeba żyć w Nim i z Niego: Bóg jest pierwszym “domem” człowieka i tylko ci, którzy w Nim mieszkają, płoną ogniem Bożej miłości, zdolnej “podpalić” świat. Czy nie jest to być może misja naszego Ruchu Przymierza Miłosierdzia w tym czasie? Wówczas nie będzie trudno uświadomić sobie, że autentyczna troska misyjna, pierwotne zobowiązanie Wspólnoty, wiąże się z wiernością Bożej miłości i dotyczy to każdego członka wspólnoty życia, każdego członka Przymierza, przyjaciół i całego ludu Bożego, który Bóg nam powierza.

Chcemy zakończyć ten cykl medytacji w bieżącym roku 2023 słowami naszego umiłowanego św. Jana Pawła II z encykliki Redemptoris missio, mówiącymi o duszy wszelkiej działalności misyjnej: “Miłość, która jest i pozostaje prawdziwym motorem misji, a także jedynym kryterium, według którego wszystko musi być zrobione lub zaniechane, zmienione lub utrzymane. Jest zasadą, która musi kierować każdym działaniem i celem, do którego musi ono zmierzać. Działając z perspektywy miłości lub inspirowani miłością, nic nie jest niewłaściwe i wszystko jest dobre” (n. 60). W ten sposób nasze życie i działania oznaczają miłowanie Boga całą naszą istotą, aż do oddania życia za Niego, jeśli to konieczne. Dla Benedykta XVI “bycie misjonarzem oznacza pochylenie się, jak Dobry Samarytanin, nad przeciwnościami wszystkich, zwłaszcza najuboższych i najbardziej potrzebujących, ponieważ ci, którzy kochają Sercem Chrystusa, nie szukają własnych korzyści, ale jedynie chwały Ojca i dobra bliźniego. W tym tkwi tajemnica apostolskiej owocności działalności misyjnej, która przekracza granice i kultury, dociera do narodów i rozprzestrzenia się aż po krańce ziemi”.

Podejmijmy decyzję i podążajmy drogą, o którą prosi nas Jezus: “miłujcie się wzajemnie”. Chwalimy Boga za Twoje życie i życzymy Ci Świętych Świąt Bożego Narodzenia w przyjęciu miłości Miłosiernego Ojca w Jezusie.
Pokój i Miłosierdzie!

PROPOZYCJA ŻYCIA SŁOWEM NA MIESIĄC

• Osobista: Osobisty przegląd moich relacji z braćmi i siostrami we wspólnocie oraz z tymi, których Pan mi powierzył.
• Wspólnotowa: Dzielenie na temat zagadnień rozważanych w ciągu roku “Zakorzenieni w Chrystusie”.